به گزارش بنکر (Banker)، بر اساس ضوابط سیاستی و نظارتی شبکه بانکی کشور که چند باری ازسوی شورای پول و اعتبار تهیه و به بانکهای کشور ابلاغ شده، پرداخت تسهیلات قرضالحسنه دارای دستورالعملهایی به شرح زیر است؛ اولا تسهیلات قرضالحسنه بدون انتظار دریافت سود و با نیت خیرخواهانه و با هدف کمک به نیازمندان پرداخت میشود.
در این شرایط بانک تنها درصورت تامین هزینههای خدمات بانک مجاز به دریافت سود سالانه با سقف چهار درصد است. در مرحله دوم، مصارف این نوع تسهیلات تاحدودی مشخص و به نیازهای ضروری مردم، وام ازدواج و دیگر موارد ضروری اختصاص پیدا کرده است و در ماده 17 این قانون صریحا تاکید شده که استفاده از سپردههای پسانداز قرضالحسنه بانکها پس از منظور کردن سـپرده قـانونی مربـوط، صرفا برای تسهیلات قرضالحسنه بوده (پرداخت وام ازدواج، اشتغال، مسکن و… به مردم) و مصرف آن برای سایر موارد تسهیلاتی ممنـوع است.
همه اینها درحالی استکه بانکها هرساله بخشی از سپردههای قرضالحسنه خود را برای پرداخت تسهیلات به کارمندان خود کنار گذاشته یا میگذارند. بررسی 17 بانک خصوصی و دولتی کشور (که اطلاعات مالی آنها دردسترس است) نشان میدهد مانده تسهیلات اعطایی بانکها به کارمندان و کارکنان خود در پایان سال 98 از محل منابع قرضالحسنه درحدود 6 هزار و 368 میلیارد تومان بوده، این درحالی است که چنین عملکردی خلاف ضوابط ابلاغشده از بانک مرکزی به سیستم بانکی است.
این مساله جدید نبوده و چندین دهه فعالیت بانکهای کشور را دربر میگیرد، بهطوریکه چهار سال پیش و پس از آنکه انتقادات گستردهای نسبتبه پرداخت حجم بالایی از منابع قرضالحسنه بانکها به کارکنان آنها مطرح شده بود، بانک مرکزی تصمیمات جدیدی اتخاذ کرد.
در مورخ 95.6.9، فرشاد حیدری، معاون وقت نظارت بانک مرکزی در حاشیه بیستوهفتمین همایش بانکداری اسلامی درباره تصمیم بانک مرکزی برای کنترل تسهیلاتدهی به کارکنان بانکها اعلام کرد: «از سنوات گذشته و از دهه ۶۰ تا به امروز بانکها از محل منابع قرضالحسنه به کارکنان خود منابعی را اختصاص داده و تسهیلات پرداخت میکردند، اما براساس مقررات جدید این موضوع ممنوع شده است.»
وی همچنین تاکید کرده است: «با دستورالعمل جدید بانک مرکزی بانکها موظف شدند منابعی را که میخواهند به کارکنان خود تسهیلات بدهند، حتما از منابع خود بانک باشد و به هیچعنوان حق پرداخت وام از محل منابع قرضالحسنهای را که جمعآوری کردهاند، به کارکنان خود ندارند.»