به گزارش بنکر (Banker)، در جلسه‌ای که مجلسی ها با رؤسای شعب بانک‌های مختلف کشور برگزار کرده اند، مشخص شد نزدیک به ۲ هزار شعبه از شعب بانک‌های سراسر کشور زیان‌ده هستند و متاسفانه تبدیل به نان‌دانی شده‌اند.
نظری تصریح کرد: تصمیم‌گیران در این شعب به جای در نظر گرفتن منافع عمومی منافع خودشان را در نظر می‌گیرند؛ می‌گویند حق و حقوق من که سری جای خودش است به جهنم که شعبه زیان‌ده شده است!
او در ادامه می گوید: به عنوان مثال بخش خصوصی وقتی یک مغازه را راه می‌اندازد، به محض اینکه مشاهده می‌کند مشتری ندارد و وضعیت خراب است، آن را می‌بندد و می‌گوید پول اجاره را ندارم، اما بخش دولتی می‌گوید به جهنم، هزینه‌های جاری را که می‌دهند! بالاخره حداقل برای من که ضرر ندارد. این‌ها حاضرند به خاطر دستمالی قیصریه را به آتش بکشند.
این کارشناس معتقد است: بانک‌ها باید از بنگاه‌داری دست بردارند؛ مخصوصاً بنگاه‌داری که به ضررشان است. امروز می‌دانیم دو سوم بودجه جاری کشور متعلق به شرکت‌های دولتی است آن هم شرکت‌هایی که ضررده هستند و ادامه فعالیت‌شان به درد نمی‌خورد و باعث به خطر افتادن وضعیت معیشتی کارگران و کارمندانی که در زیرمجموعه‌شان هستند، می‌شود.
او در ادامه افزود: برخی از این شعب که فعالیت دارند و ضعیف هستند، کار تبلیغاتی به ویژه در اموری همچون مباحث مذهبی انجام می‌دهند، در صورتی که بنگاه‌های اقتصادی تکلیف‌شان مشخص است و باید سود و ضررشان را محاسبه کنند.
به گفته وی یکی از حسن های بانک های خصوصی این است که اجازه نمی دهند که شعبه زیان ده برقرار باشد و به محض رویت صورت حساب های منفی، شعبه را جمع می کنند. شعب زیان ده بانک های دولتی هم باید به همین منوال طی وحذف شوند. در بانک های دولتی حساب و کتاب ها بر طبق اصول پیش نمی رود و بارها دیده شده که وام گیرنده کل وام و سود را پرداخت کرده ولی هنوز بدهکار بانک است.
