برای نمونه، شما با فردی آشنا هستید و از توانایی های او اطمینان دارید. می دانید که این فرد برای کار مناسب است. او را پیشنهاد می دهید و از جذب شدن او حمایت می کنید.
پارتی بازی بد؛
به زمانی که فردی که شما از او حمایت می کنید، لیاقت این حمایت را ندارد. و شما به ناحق و بر اساس اهداف معلوم و نامعلوم از او حمایت می کنید.
برای نمونه در مصاحبه استخدامی از فردی به ناحق دفاع می کنید.
پارتی بازی زشت؛
این پارتی بازی علاوه بر بد بودن، نوعی توهین با دیگران محسوب می شود.
مثلاً در صف نانوایی خارج از نوبت در جلوی چشم همه و با پرویی تمام به کسی نان بدهیم!
معمولاً کسی که پارتی بازی زشت می کند از همان اول چند پارتی بازی بد کرده و اکنون به قول معروف پررو شده و دیگر از پارتی بازی در جمع هراسی ندارد.
البته این نکته را نباید فراموش کرد که اکثراً اگر پارتی داشته باشیم، اعتراضی نداریم و فقط در زمان های نداشتن پارتی از وجود پارتی بازی در ایران اعتراض می کنیم.
همیشه قبل از مراجعه به اداره ای یا انجام کاری از دوستان و نزدیکان برای یافتن پارتی احتمالی پرس و جو می کنیم. که این خود نشان دهنده علاقه مان به پارتی است.
بدون پارتی بازی نمی شود. این جمله را از زبان خیلی ها شنیده ایم. اینجاست که معلوم می شود که چگونه می توان جلوی پارتی بازی را گرفت.
اول باید جامعه بسمت لیاقت محوری پیش رود نه قیافه و ظاهر محوری
دوم باید این اطمینان بصورت ظاهری و باطنی داده شود که کارهایتان را انجام می دهیم در سریع ترین حالت ممکن.
سوم ارزش هاست که باید بر اساس علم و دانش و تقوای واقعی نه ظاهری، هر کس ارزشش تعیین شود نه فقط با تعریف دیگران و ظاهر جلوه گرش.
آرزوی روزی که پارتی بازی، بدترین و طولانی ترین روش انجام امور شود
